Η κατάψυξη του ωοθηκικού ιστού δεν είναι ακριβώς εύκολη, αλλά έχει πλεονεκτήματα που θα μπορούσαν να την κάνουν ελκυστική επιλογή για νέες, υγιείς γυναίκες.

Η κατάψυξη απαιτεί δύο διαφορετικές  χειρουργικές επεμβάσεις. Αλλά σε αντίθεση με τη διαδικασία χρήσης κατεψυγμένων ωαρίων ή εμβρύων, δεν απαιτεί από τις γυναίκες να παίρνουν ορμόνες και σε πολλές περιπτώσεις δεν απαιτεί εξωσωματική γονιμοποίηση. Ο ωοθηκικός ιστός περιέχει επίσης πολύ περισσότερα ωάρια από αυτά που λαμβάνονται για την εξωσωματική γονιμοποίηση.

Αυτά τα πλεονεκτήματα θα μπορούσαν να την κάνουν ελκυστική επιλογή για νέες, υγιείς γυναίκες που σχεδιάζουν να κάνουν τα παιδιά τους από τα μέσα της δεκαετίας των 30 τους χρόνων και μετά.

Ακόμη και ένα μικρό κομμάτι ωοθηκικού ιστού μπορεί να περιέχει χιλιάδες ανώριμα ωάρια. Εύκολα χειρουργικά μπορούν να αφαιρεθούν τμήματα ωοθηκικού ιστού και στη συνέχεια να τα καταψύξουν. Η μεταμοσχεύση του ιστού πάλι στο σώμα, στις υπάρχουσες ωοθήκες μιας γυναίκας, γίνεται λαπαροσκοπικά.

Ο μεταμοσχευμένος ιστός στη συνέχεια πρέπει να επουλωθεί και να συνδεθεί με κοντινά αιμοφόρα αγγεία.

Μετά από αυτό, χρειάζονται από τρεις έως έξι μήνες για να αρχίσουν να λειτουργούν κανονικά οι ωοθήκες.

Σε περισσότερες από 95 τοις εκατό των γυναικών στις οποίες έγινε μεταμόσχευση ωοθηκού ιστού, μετά από την θεραπεία για καρκίνο, οι ωοθήκες τους άρχισαν να λειτουργούν και πάλι, αποκαθιστώντας την εμμηνόρροια και την ωορρηξία και τερματίζοντας τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης που προκαλούνται από τις συμπληρωματικές θεραπείες του καρκίνου.

Τα αποτελέσματα του μεταμοσχευμένου ιστού μπορεί να διαρκέσουν από τέσσερα έως οκτώ χρόνια. Μετά αν υπάρχει ακόμη κατεψυγμένος ωοθηκικός ιστός, μπορεί η διαδικασία να επαναληφτεί.